(By przejść do bloga, kliknij w obrazek)
FRAGMENT:
„Czy kochałeś kiedyś kogoś tak mocno, że pragnąłeś umrzeć dla jego szczęścia?
Podobno diabeł nie potrafi kochać. Tego nie wiem, myślę, że nikt nie byłby w stanie tego sprecyzować. Może tak naprawdę kochał kogoś tak bardzo, że porażka odebrała mu tę możliwość raz na zawsze? Możliwe, że zawstydziłby tym, ile wie na temat miłości niejednego śmiertelnika, większość aniołów, a może i Jego? Może to obraza, nie wiem. Możliwości jest tak wiele. Prawdopodobnie mocno niedoceniamy tego cholernika. Popełniamy tyle błędów przez to jedno ogromne uczucie, że nie jestem przekonana, czy miłość jest domeną tego, który zechciał nas stworzyć i umiłować. To nie ta sama miłość, na pewno. Ale jak można porównywać jedną do drugiej?
Największe szczęście i porażka pewnego czarnowłosego mężczyzny nienawidziła swojego życia. Człowiek, któremu oddawał całą swoją wiarę, nadzieję i siłę, popełnił już bardzo wiele błędów, których nie dało się naprawić. Musiał z tym żyć i obaj doskonale zdawali sobie z tego sprawę. Mając wyjątkowo ciężki bagaż wspomnień, które zatruwały mu spojrzenie na rzeczywistość, nienawidził samego siebie tak bardzo, że gdy tylko podtrzymujące go ciepło znikało z jego ramion, sypał się i szukał ukojenia w powtarzaniu sobie, że nie ma dla niego szans, a droga prowadzi tylko w dół. Ten świat na trzeźwo jest nie do przyjęcia– powtarzał i choć na jego ustach widniał szczery uśmiech, nie potrafił już nawet patrzeć w oczy czarnowłosemu ze świadomością, jaką ilością kłamstw karmił go każdego dnia. Nie potrafił uchwycić się ulotnej nadziei. Trwał z dnia na dzień, żeby choć pozornie dotrzymać przynajmniej jednej ze wszystkich obietnic, otumaniając swoje zmysły wszystkim, co pozwalało mu na chwilę zapomnieć i zakopać się w mule na samym dnie jeszcze głębiej i głębiej. Kochał, ale niemiał już siły walczyć, poddał się już na stracie swojej ostatniej szansy.
autorka: Czokoladka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz