(By przejść do bloga, kliknij w obrazek)
FRAGMENT:
„Nie chodziło o to, czy naprawdę chcę taki być. On po prostu nie mógł odejść, a ja nie byłem w stanie mu na to pozwolić. Żyłem gdzieś u jego boku, żeby być blisko. Chciał tego, twierdził, że to tylko drobne niedomówienie wobec wszystkich kłamstw, jakie otaczały jego świat. Był ich nieodłącznym elementem i ja również się nim stałem. Dobrze wyćwiczona ręka, mimo przyćmionego światła, zręcznie obrysowywała kontur oka. W kosmetyczce zawsze był idealny porządek. Cienie do powiek, różnej grubości i różnych odcieni konturówki, spirala, puder i jakieś balsamy do ust. Jakieś. Jednak nie byłem idealny, nie tak jak on. Prostownica i kolejny lakier do włosów. Cała masa specyfików, które zatykały nos, a potem mieszały się z perfumami i ginęły w ich głębi. Czarne obcisłe spodnie, buty, za które można by spokojnie wyżyć przez miesiąc czasu i to bez ograniczeń na alkohol i używki, czy choćby kino. Nieważne. Czarna, idealnie wykrojona koszula. Kilka łańcuszków, sygnet i kilka pierścionków. Bransoletki. Byłem gotowy.
Raz jeszcze spojrzałem w lustro. Będzie mi cholernie gorąco. Prawie trzydzieści stopni w cieniu, ale ja byłem prawie idealny. Umówiliśmy się w drogiej restauracji w centrum miasta. To dlatego, że on ją bardzo lubił. Idę pewnym krokiem przed siebie i zastanawiam się, ile się dowiedziałeś. Twój telefon był dla mnie zaskoczeniem, choć tak długo na niego czekałem. Bardzo się starałem, ktoś musiał ci powiedzieć. Na ulicy ludzie dziwnie się na mnie patrzyli, ale nie reagowałem. Wiedziałem, jak wyglądam. Prawie idealnie. Przypominam sobie ten uśmiech i staram się zachowywać nienagannie, ale wyzywająco. Być skromnym, ale zwracać na siebie uwagę wszystkich wokół. Chcę czuć to samo, bo on wciąż tu musi być, bo wszyscy będziemy za nim tęsknić.”
autorka: Czokoladka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz