(By przejść do bloga, kliknij w obrazek)
FRAGMENT:
„Dawno tak nie padało. W zasadzie niewiele brakowało, abym przemiękł do cna, nie pozostawiając na sobie ani jednej suchej nitki. Z trudem ukrywałem głowę pod nasiąkniętą już gazetą i choć niewiele mi to pomogło, bo papier szybko zaczął się rozwarstwiać, nie pozwoliłem kroplom deszczu uderzać bezpośrednio w moją twarz. Bluzka jednak była już wilgotna. Chciałem schronić się na przystanku, ale kiedy dostrzegłem przez smugi deszczu, że jest kompletnie zapełniony ludźmi i nie mam szans na to, aby uniknąć przemoczenia, opadły mi ręce. Westchnąłem tylko i zwolniłem bieg, który nie miał już znaczenia.
- Chodź tu, szybko! - zawołał mnie jakiś mężczyzna stojący pod dużym parasolem, który skutecznie uchronił go od ulewy. Zmarszczyłem brwi, bo byłem poważnie zaskoczony. Bo kto proponuje przypadkowej osobie stanie pod jednym parasolem, w tak niewielkiej odległości od siebie? Nie zamierzałem jednak dłużej rozmyślać. Wskoczyłem pod ten prowizoryczny daszek i odetchnąłem z ulgą. Uwielbiam deszcz, gdy jest tak gorąco jak w ostatnich dniach, jednak chyba nikt nie lubi
porządnie zmoknąć, kiedy ma się jeszcze coś do załatwienia. - Czym jedziesz?”
autorka: xKaterine
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz